Over smaak valt niet te twisten

Heren van Twist is het vierde en laatste deel in de Onzichtbare maalstroom reeks van Jasper Polane. Aangezien dit het slotstuk is, kunnen we de hele serie overzien, wat ik mee zal nemen in deze recensie. Daarnaast verwachten we van een laatste deel natuurlijk een flinke klapper. Er staan nog een hoop vragen open en welke daarvan worden nu eindelijk beantwoord?

Deze recensie kan spoilers bevatten voor de eerdere delen van deze serie.

Dat dit het laatste deel van de serie is, weet de auteur goed af te handelen. Het boek heeft een duidelijke richting, met een belangrijke queeste die voltooid moet worden. Daarvoor komen onze helden allemaal bij elkaar. Doordat er naar een einde toe gewerkt wordt, zit de spanningsboog goed in elkaar. Qua opbouw is dit voor mij het sterkste boek uit de serie. Het laatste deel zou een excuus kunnen zijn om helemaal los te gaan en alles uit de kast te trekken, maar de auteur weet zich in te houden en houdt het verhaal relatief klein en daardoor menselijk.

De personages maken nog flink wat groei mee in dit laatste deel. Het scheelt misschien dat niet elk personage er van het begin af aan bij was, en er dus ook wat relatieve nieuwelingen zijn die nog aan het begin van hun verhaallijn staan. Ook voor de oude rotten geldt: als je sommige karakters naast hun beginstaat zou leggen, dan zou je ze haast niet meer herkennen. En toch voelt dat niet geforceerd. Zelfs Werner Boren is niet meer de saaie man waar ik me in het eerste deel zo aan ergerde. Eigenlijk het enige deel van de personages waar ik me af en toe aan stoorde was dat iedereen op een bepaalde manier seksueel gefrustreerd lijkt te zijn. Het is een van de dingen waarbij gespeeld wordt met het verschil tussen de werelden die samenkomen in het verhaal, maar het ligt er voor mij vaak te dik bovenop.

Die werelden, daar valt nog heel wat over te zeggen. De setting van de serie is erg bijzonder, en zeker niet een die je zomaar in andere fantasyseries tegenkomt. De verschillende parallelle werelden uit de Onzichtbare maalstroom worden naast elkaar gelegd waarbij het verschil tussen de werelden centraal staat. Het is leuk dat daarmee gespeeld wordt, maar doordat er meerdere werelden zijn, wordt geen van allen erg uitgediept. De moderne wereld krijgt misschien wel de meeste aandacht, maar de mengeling van magie en technologie die daar belangrijk is, is voor mijn gevoel ook in dit deel niet veel meer dan wat weinig gebruikte woorden. Ook het bestaan van de parallelle werelden in de geesten van mensen is iets dat voor mijn gevoel nog te vaag blijft. Ik bleef in elk geval zitten met wat metafysische vragen over de maalstroom.

Als er een ding is waar ik meer van had verwacht dan waren het wel de Heren van Twist waar het boek naar vernoemd is. Zij speelden in de andere delen een rol op de achtergrond en nu komen ze dan eindelijk ten tonele. Ze doen hun naam eer aan en ze geven de auteur de mogelijkheid om te doen waar hij goed in is: originele verschrikkingen bedenken die de personages moeten zien te overwinnen. Toch spelen niet zo’n grote rol als de titel zou doen denken en eigenlijk vormen ze ook zulke enorme obstakels als eerder gesuggereerd was.

Heren van Twist is zeker het sterkste deel

Dit leidt allemaal tot een verhaal dat doet wat het wil doen. Het proza zit degelijk in elkaar en dit boek leest het fijnste van de hele serie. Samen met de sterke opbouw, heb je op zich een prima verhaal. Dan kom je bij de punten die mij wat minder aanspreken: de manier waarop de magie en de setting met elkaar samenhangen, en de vragen die in dit deel voor mij onvoldoende beantwoordt worden. Maar dat zijn precies de dingen die een ander misschien weer interessant vindt, dus daar valt niet over te twisten.

De Onzichtbare maalstroom is een interessante serie en de moeite waard als je in bent voor wat anders dan doorsnee-fantasy. Als je de eerdere delen hebt gelezen, ga dan vooral verder want Heren van Twist is wat mij betreft zeker het sterkste deel. Heb je gewacht tot de serie afgelopen is voordat je eraan wilde beginnen, weet dan dat je geen elfjes en dwergen moet verwachten. Ik heb al in een paar recensies gezegd dat dit niet helemaal mijn soort boeken is, maar toch heb ik ze overwegend met plezier gelezen, als ik de dingen die voor mij stoorzenders waren naast me neer legde. Als je vermoedt dat parallelle werelden, eeuwenoude mythische wezens en een niet al te strak dichtgetimmerd magiesysteem wel je ding zijn, dan is het geen slecht idee om deze serie in elk geval eens te proberen.