Duimpje omhoog

Vind ik leuk was een van de genomineerden voor de Harland Awards boekprijs van 2016. Het is een heel ander boek dan de eerdere twee die ik las van dat lijstje (Ik herinner me Titus Broederland en De stad van de alchemist) want het is echt een jeugdboek. Maar dat betekent niet dat het niet de moeite waard zou zijn. Zeker als je de doelgroep in het achterhoofd houdt is het de moeite waard. Dat komt vooral doordat het als verhaal een duidelijke richting heeft en ondanks het jonge publiek gelaagdheid in zijn thema’s heeft.

Het verhaal van Vind ik leuk gaat over de tiener Kiki van wie op magische wijze al haar social media updates uitkomen. In die zin is het plot een klassiek gevalletje be careful what you wish for. Maar het jasje waarin het zit, met technologie en sociale mores van vandaag, maakt het relevant voor de doelgroep. Het is voor jongeren een les over social media (mensen doen hun leven daar mooier voorkomen dan het is) in de herkenbare omgeving van vriendschap, verliefdheid en vervelende docenten.

Lena Miller gaat met het verhaal spelen als het een niveau dieper gaat. Zo gaan de Engelse lessen over Pride and Prejudice en wordt daar via de Lizzie Bennet Diaries (zelf weer Pride and Prejudice in een modern jasje) een parallel getrokken naar social media. Ook in de Engelse maatschappij van de negentiende eeuw ging het om schone schijn. En hoewel de klassieker voor Kiki vooral een plaaggeest is, maakte het voor mij het boek net iets meer dan het op eerste gezicht lijkt. Tel daarbij op dat het prima geschreven is en qua stijl toegankelijk, maar niet te simpel, is en je hebt een boek dat goed scoort.

De fantasy-aspecten zijn er vooral om het verhaal een kwinkslag te geven en de les te onderstrepen dat niet alles wat je wenst ook een goed idee is. De magie achter de statusupdates wordt snel weggewuifd en het gaat soms wel erg makkelijk. Mensen doen ineens dingen zonder dat ze weten waarom, maar hoe een berichtje op een computer daarvoor zorgt, daar staat niemand bij stil.

Aan de andere kant lijkt het alsof het verhaal zich bewust is van het feit dat de magie niet is waar het om moet draaien. Uiteindelijk worden er lessen geleerd en dat gaat niet altijd op een vrolijke manier. Uiteindelijk leert Kiki dat ze haar leven niet perfect kan krijgen met een magische website en dat rauwe randje geeft het verhaal wel wat meerwaarde. Het is geen blij verhaaltje, maar het doet zijn best om levenslessen over te brengen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik Vind ik leuk op eerste gezicht had onderschat. Een geinig boek voor jongeren, meer leek het me niet. Maar het is prima leesbaar en zet net een stapje extra, waardoor het echt de moeite waard is. Nou behoor ik niet echt tot de doelgroep, maar ik durf haast te zeggen dat het voor hen echt een boek is dat ze aanspreekt en ze zelfs uitdaagt om over dingen na te denken. En tsja, wat kun je anders over een boek met de titel Vind ik leuk dan …?