Priesteres in actie

Fulia: Scherven van het verbond is het eerste deel van een tweeluik geschreven door Joost Uitdehaag. Het is een traditioneel fantasyverhaal met hier en daar een originele insteek. Het is het verhaal van het jonge meisje Fulia dat een lange reis maakt om de wereld te verenigen tegen het kwaad.

De achtergrond van Fulia is een middeleeuws aandoende setting zoals we die kennen. Het kwaad ligt op de loer in de vorm van Mirrax en het is aan de hoofdpersoon om dat te verslaan. Een groot verschil met de meeste boeken is dat er geen stoere knaap de wereld komt verdedigen, maar een jonge priesteres: Fulia. Daarmee wordt gelijk ook de religieuze achtergrond van het verhaal duidelijk. Het staat vol profetieën en speelt zich voor een aanzienlijk deel af in een klooster. Met een vrouw als hoofdpersoon is een prima fantasyavontuur te schrijven, dat hoeft geen verrassing meer te zijn. Toch is dat het meest onderscheidende deel van de setting. Verder zijn er ridders, kastelen, monsters en veldtochten. Allemaal dingen die vertrouwd aanvoelen, maar er ook niet uitspringen.

De jeugd van Fulia is moeilijk en het boek begint in die tijd. Ze woont in een dorp waar ze niet gewenst is. Dat uit zich al snel in het verhaal als een paar jongens haar proberen aan te randen. Ze verweert zich en zo wordt ze uit haar dorp verstoten. Maar er blijft logischerwijs een soort duisternis aan haar kleven. Ondanks de tragiek komt op de een of ander manier haar verleden niet helemaal tot zijn recht in haar als personage. Voor mijn gevoel wordt het in het verhaal onvoldoende geconfronteerd. Het uit zich bij Fulia eerder in een soort frustratie over de wereld om haar heen, dan een echte pijn waar ze zelf tegen worstelt. Maar haar duistere kanten maken haar wel een heldin met een verhaal.

De belangrijkste bijpersoon is haar vriendin Eymee die Fulia al snel ontmoet en met wie ze het grootste deel van het boek optrekt. Ook zij leeft met een duister geheim, maar omdat zij niet constant in de schijnwerpers staat, lijkt ze meer interne strijd te hebben dan Fulia. Dat maakt dat ze in mijn ogen af en toe juist de show steelt. Zeker de momenten dat we vanuit haar oogpunt naar Fulia kijken. Dan had ik af en toe de neiging om tegen haar te schreeuwen dat ze haar vriendin beter in de steek kon laten. Geen goed teken voor de hoofdpersoon, maar juist wel voor Eymee.

Het boek eindigt midden in een veldslag, wat enorm zonde is. Daardoor is er amper een afronding en moet je het met een heel onbevredigd gevoel wegleggen. Juist omdat even daarvoor de hoofdqueeste van het verhaal eigenlijk wel opgelost is, wat een prima bruggetje naar een vervolg was geweest. Nu zie je je vijanden als het ware nog staan, maar kun je niet verder met ze vechten. Volgens mij moeten er betere manieren zijn om mensen deel twee te laten kopen.

De magische achtergrond van het verhaal uit zich vooral in de religie van het volk. Het was voor mij niet het meest interessante deel van het boek, maar het is goed uitgewerkt en als je het interessant vindt om je daarin te verliezen, kan Fulia zeker de moeite waard zijn. Het midden wordt hierdoor wel wat trager met veel expositie, maar loopt nergens helemaal vast in de infodumps. De stijl is zoals bij veel van dit soort fantasyromans: functioneel. Nergens echt sprankelend, maar prima om je de spanning in te trekken.

Fulia: Scherven van het Verbond is over het algemeen een heel degelijk geschreven en opgebouwd boek. Maar het weet ook nergens echt te vlammen. De punten waar het dat voor mijn gevoel wel wil doen: de gekozen hoofdpersoon en haar duistere verleden, komen voor mij net niet genoeg uit de verf. Het afgekapte einde is vooral zonde. Ben je toe aan een klassiek fantasyverhaal met een net iets andere inslag en een religieuze ondertoon, dan is Fulia een aanrader.