Totem Over Nederlandstalige fantasy

Nieuwe opzet Harland Awards

De organisatie van de Harland Awards verhalenwedstrijd 2017 is al druk aan de slag in de aanloop naar de deadline op 1 september. Een van de dingen die op de schop is gegaan is het proces van jurering. Weg is de voorselectie waarbij een kleine jury het begin van het verhaal leest. Er zijn nog maar twee juryrondes over: een keer worden alle verhalen gelezen en daarna gaat een tweede jury de top tien nog eens bekijken. De nieuwe gang van zaken staat uitgelegd op de site van de Harland Awards.

Wat betekent dit voor de deelnemers? En voor de wedstrijd in zijn algemeen? Dat kunnen we natuurlijk het beste zeggen in drie categorieën, omdat we daarmee kunnen verwijzen naar een klassieke Westernfilm.

The good

Voor de schrijver betekent het in elk geval niet meer uitvallen op basis van de eerste paar bladzijden. Afgelopen jaar was er een flinke bak kritiek toen er een paar dagen na de inzending werd gezegd dat zo’n tweederde van de verhalen al afgevallen was. Ik denk dat dat vooral handiger gebracht had kunnen worden, maar het is als schrijver vervelend dat je werk, waar je maanden in hebt gestoken, na een paar bladzijden alweer wordt weggelegd. Ik vind een voorselectie op basis van het begin prima; je verhaal moet helemaal goed zijn. Dat neemt niet weg dat je je verhaal instuurt voor een wedstrijd en niet een tijdschrift dat het al dan niet gaat publiceren. Veel schrijvers verwachten dat de jury het verhaal dan ook echt leest en dat is nu het geval.

Daarnaast maakt de organisatie duidelijk dat een winnaar nu minstens 60% van de jury moet overtuigen, in plaats van de meeste punten bij elkaar sprokkelen. Dat zou moeten voorkomen dat er een “veilige” winnaar wordt gekozen. Ik ben benieuwd of we als schrijvers of volgers van de wedstrijd te horen krijgen wat er in dit conclaaf besproken wordt, maar dat gaan we zien. Ik wil niet zeggen dat meer inzicht in het proces beter is. Wat mij betreft gaan de Harlands er vooral om dat schrijvers leren. Maar dat verhalen die wat durven een streepje voor hebben, kan interessante winnaars opleveren.

The bad

Het “oude” systeem (dat zo oud nog niet is) kende drie niveaus: voorselectie, longlist en shortlist. Die stappen waren een goede graadmeter voor een deelnemer waar je je bevond. Natuurlijk zei het niet alles, want het blijft een jurywedstrijd van verhalen, dus de ene keer kan je naar boven of naar beneden schieten. Maar toen ik na twee jaar op de longlist voor het eerst op de shortlist kwam, voelde dat als een echte sprong vooruit.

Door het terug te brengen tot eigenlijk een grote lijst, met maar een paar verhalen die nogmaals bekeken worden, ben je dat gevoel van voortgang kwijt. Je weet nog wel wat je plaats is in de ranglijst, maar echte treden heb je niet meer. Het is misschien een nadeel dat niet opweegt tegen de voordelen, maar ik vind het jammer om dit deel van het proces te verliezen.

The ugly

Grote verliezer in dit alles lijkt in elk geval de jury. Zij zijn veroordeeld tot het helemaal lezen van alle verhalen. Nou duurt de jurering van de Harlands altijd al lang (zeg maar gerust, heel erg lang) en dat is de laatste jaren dan nog met een shortlist die in een weekend opgesteld wordt. Ik ben benieuwd wat de nieuwe opzet betekent voor de datum van de prijsuitreiking. Hopelijk niet veel, maar het zou zomaar eens later kunnen worden. Dat is zonde, want de feedback uit de wedstrijd kan je al ontgroeid zijn voordat je hem hebt gekregen. Daarnaast hoop ik dat het niet te moeilijk is om mensen te vinden die plaats willen nemen in de jury. Het klinkt als een hele kluif, dus ik wens de jury in elk geval veel succes.

Dat is in een notendop hoe ik de veranderingen van het juryproces van de Harlands zie. Ik denk dat het goed is om af en toe nieuwe dingen te proberen, al is het maar om niet vast te roesten in oude gewoontes. Ik had geen groot probleem met de oude voorselectie, dus ik ben benieuwd hoe het nieuwe systeem bevalt bij zowel deelnemers als jury. En nu weer aan de slag, september is dichterbij dan je denkt.