De dag van het fantastische boek 2017
Afgelopen zaterdag was het grootste feest voor fantasyschrijvend Nederland en Vlaanderen: de dag van het fantastische boek. Een soort mini-conventie voor schrijvers overdag met de grote Harland Award prijsuitreiking in de avond.
Het dagprogramma bestond uit verschillende panels, workshops en andere sessies. Ik besloot me te richten op twee panels. Voor de eerste was een verzameling winnaars van verschillende schrijfwedstrijden opgetrommeld. De grote vraag was natuurlijk “wat levert zo’n overwinning nou eigenlijk op?” Het teleurstellende (maar niet geheel onverwachte) antwoord kwam al snel: niet zoveel. Het is vooral een boost voor je zelfvertrouwen. Geen uitgevers die elkaar vertrappelen om jouw manuscript in hun hebberige handen te sluiten en geen hordes fans die zich voor je huis ophouden. Wat volgde was een goed gesprek over schrijven in het algemeen. Over hoe je er een klein beetje geld uit kon slepen, wat voor opleiding je het best kon doen, en wie stiekem onder werktijd wel eens schreef. Iedereen natuurlijk.
Het tweede panel dat ik volgde ging over fantasy voor de jeugd. Het was iets minder interactief, maar ook daar kwam een heel breed spectrum aan onderwerpen aan bod. Zoals waarom historische personages soms vervelender zijn dan verzonnen karakters. Via allerlei omzwervingen werden thema’s als wereldbouw en het schrijven van horror aangestipt.
Intussen kwamen in de foyer de meeste shortlisters voor de romanprijs aan het woord. Een mooie manier om wat lege ruimte in het programma te vullen en ik vond het mooi om te zien dat de deelnemers veel respect voor elkaar hadden. Ik heb nog even zachtjes gejuicht voor Natalie Koch, maar dat bleek tevergeefs.
Als laatste programmaonderdeel van de dag was er een plenaire sessie met internationaal succesvolle Nederlandse genreauteurs Corinne Duyvis en Marieke Nijkamp. Ze beklaagden zich over hoe hard hun Nederlands achteruit ging nu ze zoveel in het Engels werkten. Dat leidde tot veel hilariteit, maar ook een hoop serieuze tips. De belangrijkste les: probeer gewoon wat voor jou werkt en blijf dat proberen. Laat je niet de les lezen. Amerikaanse uitgevers en agenten staan gewoon open voor buitenlanders, als je maar goed werk levert. Er is wel wat meer ruimte in de Amerikaanse markt om te experimenteren, dus er kan juist wel plek zijn voor een Hollandse blik.
Voor de prijsuitreikingen was er nog wat te eten, maar toen was het dan zover: de Harlands! De presentatie van Marieke Frankema maakte duidelijk waar we hier voor waren, om te genieten van het schrijven. Martijn Lindeboom maakte nog even duidelijk dat de stichting er voor iedereen is. Het is duidelijk dat hij en de rest van het bestuur hard hun best doen. Natuurlijk doen ze dat op hun eigen manier. Niet iedereen zal het overal mee eens zijn, maar als je een dag als deze opzet, dan voel je dat ze dat doen omdat ze echt het beste willen voor alle fantasyliefhebbers.
Ik was heel blij dat mijn naam in de presentatie voorbij kwam, voor het eerst. De shortlist van de Harland Awards is er ook weer een die ik veroverd heb. Mijn date ging er mooi even met zo’n enorme trofee vandoor: de derde plaats. Alle prijswinnaars (en alle andere deelnemers, want meedoen is al geweldig) van harte gefeliciteerd. Daarna nog even borrelen tot we het Compagnietheater uitgeveegd werden en toen zat deze fantastische dag er weer op.
