Cliffhangers met zuignappen

Ik las Keruga terwijl ik ook het spel Uncharted 4 speelde: een actie-avontuur waarin het personage dat je bestuurt constant aan een rotsblok bungelt, meestal maar met een paar vingers. In mijn beleving zijn de twee op de een of andere manier vervlochten, want ook Keruga staat bol van de cliffhangers. In een verhaal dat erg leunt op de traditionele fantasy is het vooral de spanning die de lezer er doorheen moet helpen. Maar dat doet het dan ook.

Keurga is de eerste fantasyroman van Johan Klein Haneveld in een klassieke setting. De samenleving doet Middeleeuws aan, maar het is niet onze wereld. Er zijn verschillende oude rassen met magische gaven die naast de mensen leven, maar het grootste deel van de personages waar we mee te maken krijgen zijn mensen. Er zijn priesters, krijgers, en uiteindelijk wordt er gehint naar een soort tovernaars. Behalve een zeemonster met zuignappen niks dat we niet eerder gezien hebben, maar het boek moet het meer hebben van de spanning dan de uitgebreide wereldbouw.

Dat verhaal volgt drie personages. Priesteres Alecia, de afstammeling van een afgezette koning Tarid en schaapherder (ja, echt waar) Frelik. Voor elk heeft het verhaal een reis in petto, Alecia en Tarid gaan op een soort queeste, geheel volgens de traditie van het genre. Hier had wat meer verrassing in gemogen. Frelik heeft een iets andere verhaallijn, maar ook een die herkenbaar is voor de ervaren fantasylezer. Op de achtergrond speelt er nog een groter kwaad, wat de drie uiteindelijk verenigt in een doel (hoewel ze aan het eind van dit deel nog niet alle drie bij elkaar zijn).

Geheel volgens de traditie van het genre. Hier had wat meer verrassing in gemogen.

Waar veel moderne fantasy speelt met grijstinten bij de helden en vijanden is dat hier minder het geval. De helden zijn niet altijd even heldhaftig, maar het is duidelijk wie de slechterikken zijn. Wat meer subtiliteit daarin had het boek wat meer naar deze tijd gebracht. Nu doet het in dat opzicht wat gedateerd aan.

Het verhaal wisselt vrij snel van perspectief en gebruikt dat om elke keer de spanning vast te houden. Het boek leest eigenlijk meer als een thriller, waarbij je steeds net voor de volgende onthulling naar een ander perspectief wordt getrokken. Elke deur die open gaat, elke ontdekking die gedaan wordt, elke keer wisselt daar het perspectief, zodat je moet wachten op de ontknoping. Het is een simpele methode en soms wordt het een beetje vermoeiend, maar voor dit verhaal werkt het goed. De andere tekortkomingen ga je makkelijker door de vingers zien.

Het boek leest eigenlijk meer als een thriller

Het taalgebruik leunt veel op bijvoeglijk naamwoorden. Dat maakt het heel beschrijvend, maar geeft ook minder ruimte voor de eigen fantasie. Soms doet het wat geforceerd aan en het had van mij wel iets minder gemogen. Je wordt zo wel erg aan de hand genomen, maar dat kan voor lezers ook juist fijn zijn.

De productie van het boek is echt een zwakte. Het meest schrijnend is dat een heleboel regels afgebroken worden waar dat niet hoort. Vaak zelfs middenin een lange ij. Verder dook ergens ineens de naam van het verkeerde perspectief-personage op. Het doet geen afbreuk aan het verhaal, maar leest niet fijn en dat is iets waar de uitgever best op aangesproken mag worden.

Conclusie

Keruga is een enerverend boek om te lezen en niet iets wat je open moet slaan om even rustig een avond door te komen. De kracht zit hem erin dat het een duidelijke keuze maakt: dit boek moet spannend zijn. Het is niet altijd even verrassend, maar door de drie paralelle plots staat de spanningsboog voortdurend strak. Het is jammer dat het boek de nodige technische tekortkomingen heeft, maar als je daar doorheen kunt prikken en je hebt zin in spanning dan is Keurga een goede keuze. Ben je meer op zoek naar gelaagde personages en een vernieuwende setting, dan moet je misschien verder zoeken.