Uilskuiken in de hoofdrol

De nachtuilen is het debuut van Jeroen van Unen. Het is een YA verhaal dat de avonturen beschrijft van Tobias Durana die denkt in een vliegtuig naar Londen te stappen, maar in een heel andere wereld uitkomt. Het verhaal heeft veel potentie, maar slaat op een paar belangrijke punten de plank helaas mis.

Het grootste probleem met het verhaal is dat het de hoofdpersoon allemaal wel heel gemakkelijk afgaat. Tobias heeft op geen enkel moment echt weerstand, waardoor hij pijn moet lijden om zijn doel te bereiken. Niet dat hij een heel duidelijk doel heeft. Er is een vage profetie, die over hem zou gaan, maar dat blijft een beetje zweven. Zijn moeder is niet al te lang geleden overleden en zijn vader ziet hij amper, maar dat houdt hem ook weer niet heel erg bezig. Verder wordt hij opgeleid, maken mensen zich druk over hem, en stort hij zich in een avontuur waar hij de echte problemen misloopt.

Op geen enkel moment voel ik me verwant met Tobias. Hij is een toevallige bijstander die veel overkomt. Niet iemand die veel initiatief toont en als hij dat wel doet, dan wordt hij nog vooral door toevalligheden gestuurd. Vergelijk dat met een personage als Katniss Everdeen uit de Hunger Games. Zij is ook niet per se sympathiek en heeft wat zeurderigs over zich, maar zij moet door de stront kruipen. Ook Harry Potter komt het allemaal niet aanwaaien. Tobias daarentegen wel, wat een van de andere personages hem ook goed inwrijft (todat hij het terugneemt). Zo blijft hij meer een uilskuiken dan iemand die het verhaal naar zich toetrekt.

Tegen het einde heeft Tobias zich dan eindelijk in de nesten gewerkt, en neemt hij het initiatief om de problemen op te lossen. Het is jammer dat de conclusie dan een stapel deus ex machinae is, waardoor alles wat hij gedaan heeft er eigenlijk niet zo toe deed. Iedereen had op hetzelfde moment op dezelfde plek kunnen zijn en dit zien gebeuren. Sterker nog, het personage Rika maakt veel meer mee en zou een veel interessantere hoofdpersoon kunnen zijn.

Ik heb al over mijn bedenkingen over de opzet van dit verhaal geschreven. Toen had ik de tweede helft van het verhaal nog niet gelezen, die zich wel in de gewone wereld afspeelt, maar daar is niet veel van te merken. De gebeurtenissen buiten de magische Denari-eilanden vinden plaats in een generiek dorp aan een generiek bos, waar wat dingen gebeuren.

Goed, er schort dus het een en ander aan dit verhaal, maar is het helemaal hopeloos? Zeker niet. Jeroen van Unen heeft een heel prettige schrijfstijl, zeker voor het jonge publiek dat hij aanspreekt. Dat publiek heeft misschien ook wat minder probleem met de keuze voor de hoofdpersoon en het matige plot. Daarnaast zit er ook een hoop avontuur in en wordt het verhaal nooit saai. Alleen ontsaat er voor mij geen echte spanning, daarvoor is de inzet niet hoog genoeg. De Denari-wereld en het magiesysteem zijn beide interessant en ik ben benieuwd wat daar verder nog uit voorkomt. Het is jammer dat de delen die in de gewone wereld spelen niet dezelfde aandacht krijgen.

Al met al is het een boek waar voor mijn gevoel meer in gezeten had. Het avontuur en de wereld beloven veel goeds en de schrijfstijl werkt prima voor dit verhaal. Maar de opzet en de hoofdpersoon doen tekort om het echt boven zichzelf uit te laten stijgen. Mijn hoop voor het tweede deel is dat Tobias echt tot het gaatje moet gaan, uit zijn schulp moet kruipen en moet worstelen met wat zijn rol op de Denari-eilanden is. Dat zou het echt de moeite waard maken.