Een waardig slotakkoord

De stad van de alchemist is het derde en laatste deel in de serie De verborgen universiteit van Natalie Koch. En wat voor een. Alles waar naartoe is gewerkt in de eerdere delen komt hier samen en dat gebeurt op een spectaculaire manier, zonder dat verhaal de bocht uit vliegt in de drang groter en meer te zijn dan de eerdere delen.

De inzet gaat in het derde deel omhoog. Dat lijkt voor de hand te liggen, want waarom zouden we anders nog een deel drie willen lezen. Maar een gevaar dat op de loer ligt, is dat bij het redden van de wereld, we de persoonlijke strubbelingen van de personages uit het oog verliezen. En dan zijn ze een stuk minder interessant.

Koch lost dat op twee manieren op. De eerste is door de school die de setting is van de eerdere delen grotendeels achterwege te laten. We hebben nu wel genoeg gezien van de lessen magie, en alle pionnen zijn opgesteld om het spel te gaan spelen. Zo blijft er genoeg ruimte over (het boek telt een stevige 696 bladzijden) om de strijd van elk personage tot zijn recht te laten komen.

Personages

Naast het weggaan van de universiteit zijn de personages zelf de tweede manier om het verhaal persoonlijk te houden. Want de wereld redden, dat doet Alexa niet in haar eentje. Drie docenten die eerder al belangrijke rollen hebben gespeeld in het verhaal, krijgen we in meer of mindere mate als perspectiefpersonage te zien. En allemaal hebben ze hun eigen belang bij het centrale conflict van het verhaal. Voor twee van hen is dit eigenlijk een afronding van een veel langer verhaal, waarvan we in deel twee meer hebben gezien.

Alexa is ook niet de uitgelezen hoofdpersoon voor alles wat er gebeurt. Met haar konden we de wereld van de verborgen universiteit ontdekken. Maar Alexa is ook zichzelf nog aan het ontdekken, wat in het verhaal ook weer een belangrijke rol heeft, maar het plot komt beter naar voren als een van de andere personages aan het woord is. Alexa is erg assertief, maar daardoor ook een speelbal van alles wat er gebeurt.

Nicholas Rafiel is wat mij betreft een van de interessantere personages in de serie. Ook al begint hij als iemand die me erg deed denken aan Snape (of misschien juist daarom). Juist zijn worsteling met zichzelf maakt dat dit derde deel de andere overstijgt. Het verhaal wordt zo sneller volwassen dan Alexa, en dat verdient het ook.

Muzikaal

Het grote thema dat terug blijft komen in de serie is muziek. Veel van de magie is gekoppeld aan muziek, en hoewel Alan Matthews minder aanwezig is, blijft dit in het derde deel overeind. Ook in de stijl komt het goed terug. Koch schrijft beeldend en mooi, soms als een partituur. Maar nergens staat het het verhaal in de weg.

Waar het thema minder tot zijn recht komt is in de magie zelf. Zeker tijdens de climax van het verhaal, waar ook de muziek-als-magie een rol speelt, blijft het vaag. Wat is er precies aan de hand en wat zijn de mogelijkheden van deze magie? Die vraag wordt niet helemaal beantwoord. Ook de zoektocht die centraal staat, komt hierdoor niet helemaal uit de verf. Want wat kan er nou precies misgaan? Niemand weet dat eigenlijk.

Ondanks dat is het einde erg bevredigend. De mooie stijl en het samenkomen van een groot verhaal, maakt tot een mooie climax. Als een dirigent die na een lange opbouw nu naar het hoogtepunt toewerkt. De eindjes uit de eerdere delen worden netjes aan elkaar geknoopt. En dan komt in een groot spektakel alles mooi op zijn plek.

Toen ik net begonnen was met het eerste deel van de serie, lag de vergelijking met Harry Potter heel erg voor de hand. Een verborgen magische school en een leerling die nieuw was in deze wereld, docenten waarvan de agenda onduidelijk was. Bij het laatste deel de school loslaten zou ook met Harry Potter vergeleken kunnen worden. Maar in dit deel heb ik eigenlijk helemaal niet gedacht aan Zweinstein. Dit boek is wat mij betreft die vergelijking ontstegen.

De stad van de alchemist is het beste deel in een trilogie die sterk begon. Het heeft even geduurd, maar het was het wachten waard. Misschien dat Koch gewacht heeft tot de Harland Awards voor boeken een feit waren, want dit is wat mij betreft een kanshebber voor de volgende editie. Deze serie is een van de beste fantasy-series uit Nederland die ik gelezen heb, en ik kan haar zeker aanbevelen.